شراب تنهایی شخصی ترین رمان ایرن نمیروفسکی، داستان فضای بی ثبات زندگی مهاجران است. نمیروفسکی پیچ و خم های خانواده مغموم اش را، در گذر از انقلاب و جنگ و مهاجرت، زیبا و سنگدلانه واکاوی می کند. رمانی فوق العاده که نمیروفسکی در آن، مکان های کودکی خود را با وضوحی ملموس و پراحساس بیرون می کشد که نشان می دهد تا چه اندازه از تولستوی و پروست آموخته است.